Verslag Maximiliansweg

Bij het ontbijt vang ik op de radio iets op over een 'Lokführerstreik' (machinistenstaking). Dat belooft weinig goeds voor de treinreis vandaag. Bij de Bayrische Oberlandbahn staken ze in elk geval niet, al komen we wel met vertraging aan in München omdat er ook enkele "S-bahn"-klanten opgepikt worden onderweg. Gelukkig staat de ICE klaar voor vertrek, die rijdt dus wel. Met haastige spoed bemachtig ik een kaartje uit een automaat. De bankpas is nog steeds in staat van oorlog met treinkaartautomaten, gelukkig blijkt dit automaat mijn creditcard ook te slikken. Toch voelt het wat vreemd om 'even snel' een kaartje van 130 Euro uit een automaat te trekken. De reis door Duitsland verloopt verder, ondanks de staking, zonder moeilijkheden. We komen alleen met een vertraging van 20 minuten aan in Utrecht. Daardoor mis ik een toch al krappe aansluiting maar dat is niet erg, dan kan ik mooi nog even een patatje halen want het is inmiddels al 18:00 uur geweest. Met de ondergaande zon in de intercity naar Leeuwarden rijdt ik Utrecht uit als bedenk "shit, vergeten een kaartje te kopen". Dus volgende station, Amersfoort, de trein maar weer uit, trap op, naar het begin van de stationshal (waarom staan die automaten niet gewoon op het perron?), kaartje kopen en weer terug naar de trein. Tot mijn verbazing staat hij er nog. Dus op een drafje naar de trein die dan net voor mijn neus wegrijdt. Aan een ander perron komt net de trein naar Groningen binnen, die ook over Zwolle rijdt. Dus weer rap de trap op en trap af en deze trein binnenspringen. Aangekomen in Zwolle het perron oversteken en weer in dezelfde trein naar Leeuwarden stappen om weer tegenover dezelfde jongen te gaan zitten. Hij reageert alleen door zijn wenkbrauwen op te trekken terwijl ik een triomfantelijke grijns nauwelijks kan onderdrukken. Ook al is de trein nog zo snel, Jacob achterhaalt 'm wel.
Een Spits is het eerste nieuws wat ik lees in twee weken en ik vraag me af of ik wat gemist heb.
Op de achterkant van de NRC van de vrouw tegenover me lees ik dat we moeten accepteren dat er onschuldige burgerslachtoffers vallen in een rechtvaardige oorlog. Ik kan hierover nadenken en er een mening over vormen (de Taliban vindt waarschijnlijk ook dat ze een rechtvaardige oorlog voeren waarbij burgerslachtoffers mogen vallen), maar gezien ik toch niks met die mening doe heeft dat geen zin. Mensen die er over zouden moeten nadenken en er iets mee doen, namelijk die in de regering, hebben het druk met het wel of niet beperken van koopzondagen zo lees ik in de Spits. Ik vraag me af of de onschuldige burgerslachtoffers ook een mening hebben over koopzondagen. Mijn conclusie is in elk geval dat ik 'het nieuws' in het algemeen niet gemist heb.

SMS:

Datum: 05-10-07, 20:29
Lokatie: 53.19139 noorderbreedte, 5.80084 oosterlengte (klik voor een kaartje)
Bericht: Liwwadden. Weinig vertraging ondanks treinstaking.