Verslag Maximiliansweg

Het einddoel van de etappe van vandaag is de top van de Nagelfluhketen (1650 m.) maar na het klimdebacle van gisteren wil ik dat vandaag eigenlijk niet in een keer doen. Zowieso kan ik op de top toch niet kamperen. De grote klim zit aan het einde van de dag en ik wil halverwege ergens de tent opzetten. Maar zover is het nog niet, eerst gaat het door het dorpje Lingenau. De route in het routeboekje komt niet overeen met die op mijn kaart en geen van beiden komt overeen met de markering in het veld. En uiteindelijk volg ik geen van allen omdat ik ergens een afslag mis en een stukje over de grote weg moet lopen. Over een steenslagweggetje gaat het door het bos over de Rotenberg. Er staan bordjes met informatie langs het pad maar de toonstelling doet me wat vreemd aan. Het roemt de economische waarde van het bos, dat we toch vooral voorzichtig moeten zijn met het bos vanwege de arbeidsplaatsen die ermee gemoeid zijn, dat het voortbestaan bedreigd wordt door de veel te hoge wildstand (met andere woorden: er moet meer 'abgeknallt' worden). Over natuurwaardes, zeldzame plantjes en beestjes enzovoort wordt voor de verandering met geen woord gerept. Het is trouwens wel hier dat ik lees over de eerder genoemde 'Hohlwegen'.
Ik vertrouw op mijn kaart want de wegwijzers blijken vaak eerder verwarrend dan behulpzaam. Twee bejaarde vrouwen help ik in de goede richting. Ze wilden een rondwandeling rond Hittisau maken maar zijn hopeloos afgedwaald. Als ik zelf bij Hittisau aankom zie ik ook wel waarom; een onverlaat heeft de wegwijzers bij een kruising afgebroken. Na dit dorp klimt de route voor ervaren bergbeklimmers al snel weer de berg op maar ik kies voor de 'mietjesvariant' over het slingerende asfaltweggetje door het dal. Het is een vrij lange en erg warme wandeling langs boerderijtjes en koeien met bellen. Na het meertje Leckner See wordt de grens overgestoken en ben ik weer in Duitsland. Even afkoelen bij een brede beek en daarna omhoog. Wat ik in elk geval geleerd heb is dat ik het rustig aan moet doen met veel korte pauzes om op adem te komen. Op die manier kom ik langzaam maar zeker hoger. Het pad gaat door een soort kloof scheef bij de berg op. De kloof wordt breder en minder diep en ik vul de flessen met beekwater. Direct aan het pad zijn een paar mooie kampeerplekjes maar ik besluit de kloof uit te klimmen om uit het zicht te staan. Zodoende komt de tent op een onvlak, scheef hoekje gras te staan tussen de (droge, dat wel) koeievlaaien.
Als ik tegen zonsondergang nog een mooi plaatje wil schieten zie ik donkere wolken in het westen verschijnen waar de zon inmiddels achter verdwenen is.

SMS:

Datum: 24-09-07, 18:14
Lokatie: 47.487383 noorderbreedte, 10.080467 oosterlengte (klik voor een kaartje)
Bericht: 1450m hoog.