|
Zwaar bewolkt, mistig maar: droog!
Eerst langs de hier gekanaliseerde Vils en daarna al zigzaggend over een
klein paadje de bult op naar de kasteelruïne Falkenstein. Het is
warm werk en omdat het toch niet regent kan de jas uit. Tussen de mistflarden
door kan ik zo nu en dan nog even terugkijken op Phronten. De mist geeft
ook het stille bos een spookachtige mystieke sfeer.
Van het kasteeltje staan nog 3 muren overeind. Erg veel uitzicht is er
vandaag helaas niet. Net eronder en ernaast heeft zich een hotel genesteld
op een onmogelijk hoekje rots. Langs dit hotel en enkele slagen haarspeldbocht
over de toegangsweg een stukje naar beneden en dan weer een paadje in,
de Oostenrijks/Duitse grens en de Zirmgraat volgend. Ook hier eerst weinig
uitzicht, het Vilsdal aan de Oostenrijkse kant zit vol mist. Ik hoor alleen
wat verkeer rijden in de diepte.
Ik krijg weer allemaal tips en aanwijzingen over hoe ik het snelst in
Füssen kom van een oudere wandelaar die ik ontmoet en vraagt waar
ik heenga. Als ik hem wat onbegrijpelijk aankijk vraagt hij of ik hem
wel versta. Ik versta het wel maar ik begrijp niet waarom hij mij de weg
wil wijzen. En hij is niet de eerste. Zie ik er dan uit als een verdwaalde
ziel? En waarom willen ze mij allemaal naar de dichtstbijzijnde bushalte
of grote weg hebben? De enige remedie die redelijk lijkt te werken is
een doel noemen dat erg ver weg ligt. Dan hebben mensen tenminste geen
goedbedoelde aanwijzingen paraat.
In ieder geval blijven kennelijk toch wat aanwijzingen hangen want weinig
later neem ik spontaan de verkeerde afslag. Gelukkig merk ik het snel
op en blijft de schade beperkt.
Omdat ik de bergrug volg is er onderweg weinig water, iets waar ik niet
bij stil had gestaan, maar ik heb het geluk toch nog een bron tegen te
komen. Niet ver daarvandaan is een mooi uitzichtpunt, genaamd 'Vierseeenblick',
over het vlakkere land naar het noorden. Ik kan Neuschwanstein al zien
liggen.
Over een weggetje gaat het naar beneden naar de Alatsee. Het water is
mooi helder op de oevers ligt achter bijna elke boom WC-papier. Ik zit
me hier flink aan ergeren, hebben de Beiersen dan allemaal massaal last
van darmproblemen dat ze hun behoefte niet een paar uurtjes op kunnen
houden?
Hoewel het nog vrij vroeg op de dag is doen mijn voeten zeer van het lopen
in natte schoenen en heb ik zelf ook niet zoveel zin meer dus niet ver
na het meertje vind ik een mooie plek, ver van de paden, vlak en uit het
zicht om te overnachten.
Het valt me weer eens op hoe stil bossen soms kunnen zijn. Hoog boven
me tsjirpt een enkele vogel die het even later, bij gebrek aan antwoord,
een paar honderd meter verderop nog eens probeert om daarna uit mijn gehoorbereik
te verdwijnen. Dan rest alleen het geluid van vallende herfstblaadjes.
SMS:
Datum: 27-09-07, 16:34
Lokatie: 47.559867
noorderbreedte, 10.644450 oosterlengte (klik voor een kaartje)
Bericht: Mist, bos ruïne meertje. Rustig aan
|
